Αναδημοσίευση από το μπλογκ "Αντίφωνο" του Κωστή Παπαϊωάνου.
Την εποχή που ο Αλβανός ήταν συνώνυμος του ληστή ή στην καλύτερη περίπτωση του πλέον εξαθλιωμένου ανώνυμου εργάτη, ο Στρακόσια ήταν από τους πρώτους που συνέβαλε, σεμνά και ταπεινά, να ραγίσει λίγο το στερεότυπο και έγινε Αλβανός καταξιωμένος και με ονοματεπώνυμο. Έχει σημασία ότι το έκανε όχι μόνο στέκοντας απλώς κάτω από τα δοκάρια του αλλά και με πιο ενεργό τρόπο. Θυμίζουμε παλιότερη δήλωσή του:
“Έχω νιώσει στο πετσί μου τι σημαίνει να σε θεωρούν διαφορετικό. Στην Αλβανία ήμουν ο “Έλληνας”. Ήρθα στην Ελλάδα και ήμουν ο “Αλβανός”. Δεν είναι δυνατόν να βρίσκουν στο ποδόσφαιρο χώρο ρατσιστικές αντιλήψεις. Είδαμε το περασμένο καλοκαίρι στην Πορτογαλία, φιλάθλους από διαφορετικά έθνη να βρίσκονται αγκαλιασμένοι στις εξέδρες και να δημιουργούν πολύ ωραία, ποδοσφαιρική, ατμόσφαιρα. Με χαρά είδαμε τους Έλληνες φιλάθλους να έχουν άψογη συμπεριφορά με φιλάθλους από την Τσεχία, την Πορτογαλία ή την Ισπανία. Χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα. Πραγματικά στεναχωριέμαι που δεν μπορεί η ίδια ατμόσφαιρα της Πορτογαλίας, να υπάρχει στα ματς με την Αλβανία ή με κάποιες άλλες βαλκανικές χώρες. Έχουμε τόσα κοινά. Έχουμε τόσους ανθρώπους που μας ενώνουν. Έλληνες ζουν στην Αλβανία. Αλβανοί ζουν στην Ελλάδα. Τα παιδιά μας πάνε στα ίδια σχολεία. Δουλεύουμε στις ίδιες δουλειές. Υποστηρίζουμε τις ίδιες ομάδες. Γιατί ξαφνικά πέφτουμε στην παγίδα που ορισμένοι, λίγοι, μας έχουν στήσει; Δεν το καταλαβαίνω. Ειλικρινά λυπάμαι”.
Για την ποδοσφαιρική του αξία είμαστε εντελώς ακατάλληλοι να μιλήσουμε. Η εκδήλωση όμως είμαστε σίγουροι θα τιμήσει κάθε πτυχή της πορείας του, εντός και εκτός γηπέδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου