Livorno Fans

Μια από τις λίγες ομάδες που κρατάνε τις ρίζες τους (κοινωνικά και πολιτικά) στο εμπόρευμα ποδόσφαιρο, είναι η ιταλική Livorno. Η αριστερή ομάδα της Ιταλίας, με αιώνια κόντρα με τη Lazio που έχει οπαδικό πυρήνα φασιστών.

Στα παρακάτω βιντεάκια, η οπαδοί της Livorno τραγουδάν στις κερκίδες τα Bella Ciao και Bandiera Rossa, καθώς και συνθήματα κατά του Berlusconi

Έρχεται γερό Σ/Κ!

Αυτό το Σ/Κ έχουμε δυο γερά ματσάκια!

Κατ'αρχάς, ΠΑΟΚ-ΠΑΟ την Κυριακή. Σε γεμάτη Τούμπα, χωρίς φιλάθλους του ΠΑΟ (δυστυχώς, αλλά με τις κενές θέσεις που απαιτούνται για τον φόβο τον επεισοδίων τι να κάνεις).

Αλλά εγώ που είμαι Αθήνα, δεν θα πάω στο ματς.

Αντ΄αυτού όμως θα αποζημιωθώ: Θα πάω Πανιώνιος-ΆΡΗΣ! Στη Ν.Σμύρνη και με ντεμπούτο Ρεκόμπα! Άντε ρε Πανιωνάρε, φάε τον αιώνιο αντίπαλο!

Ελλάδα - Ελβετία 1-2

Ελπίζω, τώρα οι παίκτες της εθνικής ποδοσφαίρου να κατάλαβαν γιατί κάποιοι γκρινιάζαμε -καλόπιστα- για τις εμφανίσεις της ομάδας και γιατί δεν πήγαμε στο γήπεδο το Σάββατο -και αρκετοί ούτε χτες το βράδυ.
Όχι, δεν θα τους την πέσω. Δεν με άρεσε που χάσαμε, αλλά ποδόσφαιρο είναι, η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Απλά, όταν δεν παίζεις μπάλα, ακόμα και αν κερδίζεις με 2 & 3-0, κάποια στιγμή θα την πατήσεις. Ειδικά αν δεν το συνειδητοποιείς και νομίζεις ότι φτάνει αυτό που παίζεις. Αυτό φωνάζαμε κάποιοι -οκ, όχι όλοι, αλλά οι στραβοί πάντα υπάρχουν, ειδικά σε αυτή τη χώρα.

Παίξαμε και χάσαμε λοιπόν. Για την ακρίβεια, δεν παίξαμε και πολύ. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο τίποτα. Εμένα μου έδωσε την εντύπωση, ότι αφού -ειδικά μετά την ισοπαλία Λετονίας-Ισραήλ- μας βόλευε η ισοπαλία, μπήκαμε για να μην χάσουμε, να δώσουμε χώρο στους Ελβετούς και σε καμιά κόντρα επίθεση αν κάτσει να βάλουμε και ένα γκολ, έχει καλώς. Όπως 2004. Μόνο που δεν το κάναμε τόσο καλά όπως τότε, και σε μια στραβή φάση, έγινε το πέναλτι και... 0-1.
Στο δεύτερο ημίχρονο, μπήκαμε να το παλέψουμε. Και το παλέψαμε. Όχι τόσο ορθόδοξα, αλλά το κυνηγήσαμε. Και καταφέραμε να ισοφαρίσουμε, σε μια φάση που ξεκίνησε από τον Ελ Σίντ - Καραγκούνη. Ο οποίος μπήκε σε μια αλλαγή που μπορούσε μόνο ο Ρεχάγκελ να κάνει: Σήκωσε τον Καραγκούνη και εκεί που παίζουν τα "στοιχήματα" αν θα βγάλει στόπερ ή μέσο (τον Μπασινά δηλαδή) βγάζει τον... Σαμαρά! Και, κακά τα ψέματα, σχεδόν του βγήκε! Απλά, πάνω στον ενθουσιασμό να πάρουμε όλο το ματς και να μην βολευτούμε με την ισοπαλία, έγινε μια γκέλα πίσω και φάγαμε και δεύτερο. Οκ, είπαμε, ποδόσφαιρο είναι αυτό. Γίνονται αυτά. Και για να λύσω την απορία κάποιων, αφού μας βόλευε η ισοπαλία, γιατί μετά την ισοφάριση δεν κάτσαμε στα αυγά μας, εγώ πιστεύω ότι οι παίκτες, δεν ήθελαν να βολευτούν. Ίσως να ήθελαν να δώσουν και απαντήσεις. Και εμένα, όσο και αν ρεαλιστικά-βαθμολογικά δεν ήταν ότι ποιο σώφρον, αυτό μου άρεσε!

Όπως λοιπόν δεν είχαμε προκριθεί επειδή κάναμε 3 στα 3 και 8-0 με τις Μολδαβολουξεμβουργολετονίες -με την ευκαιρία καθόλου κακό, οι προκρίσεις παίζονται πολύ στα "μικρά" ματς- έτσι δεν έχουμε αποκλειστεί επειδή χάσαμε από τους Ελβετούς.

Τελειώνοντας, θέλω να γράψω κάτι γενικότερο για την εθνική ποδοσφαίρου.
Όπως δεν ήταν δική μου η επιτυχία της εθνικής το 2004, αλλά των παικτών, έτσι δεν είναι και δικές μου οι αποτυχίες της. Η ζωή μου δεν θα αλλάξει ούτε προς το καλύτερο, ούτε προς το χειρότερο από τα αποτελέσματα της εθνικής-και της κάθε ομάδας. Απλά τα καλά της, θα μου βάλουν μια πρέζα ζάχαρη στην καθημερινότητα μου.
Οι παίχτες δεν έχουν να μου αποδείξουν λοιπόν τίποτα. Στραβά κι ανάποδα να τα κάνουν όλα, την καύλα που μου προσέφεραν το 2004, δεν την ξεχνάω. Προσωπικά, και ποτέ να μην ξαναπεράσουν σε τελική φάση διοργάνωσης, το 2004 μένει εκεί που είναι: ψηλά. Αλλά το δικαίωμα να κάνω -καλόπιστα πάντα- κριτική για το πως παίζει, φυσικά και το διατηρώ. Και να έχουν στο μυαλό τους οι παίκτες -και ο Ρεχάγκελ- ότι η επιθυμία μας να παίξει καλύτερα η ομάδα και η κριτική όταν δεν το κάνει, ξεκινάει από το ότι τους πιστεύουμε. Αλλιώς, θα το παίρναμε απόφαση, θα λέγαμε "τι να κάνουμε, τόσο μπορούν, αυτό είναι, δεν πάει παρά πάνω" και θα γυρίζαμε στα προ 2002 δεδομένα: 2-3 χιλιάδες κόσμος στα παιχνίδια της εθνικής, ανάμεσα τους και κάποιοι σαν εμένα που γουστάρουν το ποδόσφαιρο ανεξαρτήτως αποτελέσματος και απλώς θα εκτιμούσαν την προσπάθεια.

Περί Εθνικής Ποδοσφαίρου...

...και προσέλευσης κόσμου:

Το περασμένο Σάββατο η εθνική Ελλάδας, έπαιζε με την αντίστοιχη της Μολδαβίας για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Κέρδισε 3-0.

Στο γήπεδο πήγαν περίπου 13.000 φίλαθλοι. Αρκετοί ποδοσφαιριστές στις δηλώσεις τους παραπονέθηκαν -έως και διαμαρτυρήθηκαν άκομψα-, για την κατά τη γνώμη τους χαμηλή προσέλευση του κόσμου.

Από δημοσιογράφους και τηλεφωνάκηδες των ραδιοφώνων δόθηκαν πολλές ερμηνείες.

Κάποιοι είπαν ότι δεν πήγαν για την εθνική "του Γκαγκάτση", κάποιοι για το ακριβό εισιτήριο, κάποιοι για την κακή μπάλα που παίζει η εθνική και κάποιοι γιατί η εθνική δεν έχει δικούς της οπαδούς αλλά οπαδούς των επιτυχιών της.

Αφήνω απ΄έξω την πρώτη κατηγορία, αυτών που πιστεύουν ότι "είναι η εθνική του Γκαγκάτση", είναι οι μη λογικά σκεπτόμενοι που έχουν ένα συγκεκριμένο κόσμο στο μυαλό τους και δεν είναι δυνατόν να κάνεις λογική συζήτηση μαζί τους.

Η απάντηση είναι λίγο από όλα τα άλλα τρία.

Τα δεδομένα είναι:

Η εθνική προ euro2004 και τροχιάς πρόκρισης προς αυτό, μάζευε 2-3000 κόσμο με το ζόρι και με δωρεάν εισιτήρια σε σχολεία (ξέρω, είχα πάει σε κάποια ματς, στο ΟΑΚΑ).

Μετά το euro και για αρκετό καιρό, δεν έβρισκες εισιτήριο.

Η εθνική Ελλάδας ποτέ δεν έπαιξε και δεν μπορεί να παίξει μπάλα επιπέδου Βραζιλίας. Παίζει ένα συγκεκριμένο στυλ ποδοσφαίρου.

Τα εισιτήρια προχτές ξεκινούσαν από 15€ το φτηνότερο, φαντάζομαι στα πέταλα. Στα προηγούμενα ματς, το φθηνότερο ήταν 20€.

Εγώ θα δώσω την δική μου απάντηση:

Στο προχτεσινό ματς, συζητήσαμε την πιθανότητα να πάμε. Πιστεύοντας ότι δεν θα βρούμε εύκολα εισιτήρια, δεν το προσπαθήσαμε. Όταν είδαμε στην TV το γήπεδο μισοάδειο είπαμε "όχι ρε γαμώτο". Όταν τελείωσε το ματς είπαμε "πω πω, ευτυχώς που δεν πήγαμε".

Γιατί? Όχι γιατί παρά το σκορ, η εθνική δεν έπαιξε μπαλάρα. Αλλά γιατί μετά το 3-0, δεν προσπάθησε να κάνει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Περίμεναν να τελειώσει το ματς. Ήμασταν πίσω από τη σέντρα και περιμέναμε τους Μολδαβούς και τον χρόνο να κυλίσει.

Δεν λέω να σκιστούν. Έρχεται και άλλο ματς, έχουν και τις ομάδες τους, γιατί να τραυματιστούν ή να υπερκουραστούν? Αλλά, ρε αδερφέ, μια προσπάθεια να δείξετε ότι σέβεστε αυτούς τους τύπους που ήρθαν στο γήπεδο να σας δουν. Να κάνεις εμένα που έμεινα στην τηλεόραση μου να πω "μαλακία έκανα, την άλλο φορά να πάω". Και όχι να κοντεύει να με πάρει ο ύπνος.

Και το θέμα της τιμής παίζει. Πώς να δώσω 20€, εγώ ο μισθωτός των 1000€ που ζω μόνος μου, για αυτό το πράγμα? Διευκρινίζω, ότι από άποψη, το ακριβότερο εισιτήριο που δέχομαι να πληρώσω και για ματς της Σούπερ (ο θεός του ποδοσφαίρου να την κάνει) Λίγκας, είναι 15€ για ντέρμπι και 10€ για απλό ματς. Δεν αξιολογώ το προϊόν που μου προσφέρεται για παραπάνω.

Όσο για τους οπαδούς της εθνικής, προ 2004 είχε 2-3 χιλιάδες, τώρα έχει 13 χιλιάδες. Και με τα χάλια που παίζει. Και οι οπαδοί των ομάδων, όταν η ομάδα τους δεν παίζει μπάλα, αραιώνουν. Εκτός αν θέλουμε και η εθνική να έχει οπαδούς που πάνε βρέξει - χιονίσει αλλά μόνο μπάλα δεν βλέπουν και φωνάζουν για το τι κάνει στο κρεβάτι του ο διαιτητής, ο αντίπαλος, η μάνα του και όλοι οι άλλοι.

Για να μαζέψει κόσμο, δικό της η εθνική, εμένα και τους φίλους μου, που δεν είμαστε θέλω να πιστεύω ανεγκέφαλοι αλλά εραστές του ποδοσφαίρου, πρέπει κάτι να δίνει. Λίγη μπάλα, λίγο σεβασμό, λίγη προσπάθεια. Και να τον σέβεται και στην τιμή.

Έλεος με τους διαιτητολάγνους!

Χτες έγινε το ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού - ΑΕΚ.

Διαιτητής ο Κύρος Βασσάρας, ίσως ο καλύτερος Έλληνας διαιτητής αυτή τη στιγμή, αν εξαιρέσεις την υποκειμενική γνώμη των φανατισμένων Ολυμπιακών.

Χτες έκανε μια ΆΨΟΓΗ διαιτησία. Παρακολουθούσα το ματς, προσέχοντας πάρα πολύ τι θα σφυράει, ξέροντας ότι τον περιμένουν στη γωνία. Χωρίς πλάκα, δεν πρέπει να έκανε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ!

Όμως σιγά μην πτοούνταν οι διαιτητολάγνοι!

Ξεκινώντας από τον Βερνίκο και τον Μίχο που περιέγραφε και σχολίαζε τον αγώνα αντίστοιχα, όπου έλεγαν ότι τους κατέβει και μετά από κάθε απόφαση προσέθεταν "έτσι λέει ο Βασσάρας", "έτσι είδε ο Βασσάρας" για να φτιάχνουν κλίμα, και σε κάποια φάση "έχει αρχίσει και το χάνει το παιχνίδι ο Βασσάρας" (μετά από δύο ολόσωστα σφυρίγματα του!) και καταλήγοντας στους περισσότερους δημοσιογράφους που βγήκαν στον αέρα στους ραδιοσταθμούς Sentra και Novasport-fm για κριτική στο παιχνίδι (και ανάμεσα τους τον κριτικό διαιτησίας και πρώην διαιτητή Βασιλάκη) που τον κατηγόρησαν για το ότι... σφύριζε πολύ!

Επειδή έδωσε 58 φάουλ και δεν άφησε λέει το παιχνίδι να παιχτεί!

Λες και δεν έβλεπαν ότι αν δεν σφύριζε έτσι το ματς θα γινόταν αίμα και άμμος.

Από τη μία λένε ότι πρέπει να προστατεύονται οι ποδοσφαιριστές και από την άλλη "σφύριζε πολύ"!. Μα άμα οι άλλοι κλωτσάνε, τι να κάνει, να τους αφήσει να σκοτωθούν προς χάριν του θεάματος? Αντί να τα χώσουν στους ποδοσφαιριστές, που κλώτσαγαν και έσπρωχναν αβέρτα.

Πάντως, στα σημερινά site των εφημερίδων, το μόνο άρθρο που βρήκα να το αναπαράγει, είναι το από κάτω. Όλοι οι υπόλοιποι, ευτυχώς, δεν συνέχισαν τη διαιτητολαγνεία και γραπτά.

.

This is NOT football06/10/2008, 00:47

Ρομπόλης Χρήστος / www.sport-fm..gr

.

UPDATE: Προς τιμήν του, ο κ.Βασιλάκης στην εκπομπή του Βαγγέλη Μπραουδάκη, Goal sto 90, στον ΣέντραFM, παραδέχτηκε ότι έκανε φάουλ με την συγκεκριμένη κριτική στον Βασσάρα.

Οι επιθέσεις του Συρίγου στον Γιαννάκη συνεχίζονται

Το άρθρο:

Η πτώση του «πιστού στρατιώτη» Παναγιώτη Γιαννάκη04/10/2008, 15:26

Συρίγος Φίλιππος / SportDay

Όπως έχω γράψει και στο άλλο μου μπλογκ, ο Συρίγος, για λόγους που δεν έχω καταλάβει ακόμα, εξαπολύει διαρκώς επιθέσεις στον Π. Γιαννάκη. Τώρα, με αφορμή την αποπομπή του Γιαννάκη από προπονητή της εθνικής ομάδας, εξ'αιτίας της ανακοίνωσης που εξέδωσε ο Σύνδεσμος των προπονητών, γράφει ακόμα ένα άρθρο -κατά την προσωπική μου άποψη, λίβελλο.

Αυτό που λησμονεί να γράψει ο κ.Συρίγος, είναι ΓΙΑΤΙ γίνεται όλος ο χαμός;

Μα για τα δικαιώματα των μπασκετμπολιστών ως εργαζομένων, με βασικότατο αίτημα την ασφάλιση τους.

Και αν ο κ.Συρίγος νοιάζεται πρώτα από όλα για το ελληνικό μπάσκετ, θα έπρεπε να καταλαβαίνει ότι αυτό χωρίς έλληνες μπασκετμπολίστες -αυτούς που πρέπει να είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, κατά την συντριπττική πλειοψηφία των αθλητικογράφων- δεν υπάρχει.

Αλλά ο κ.Συρίγος μάλλον νοιάζεται περισσότερο για τα συμφέροντα των ΚΑΕ.